ລາວ ແລະ ຂ້ອຍ「ラオスと私」 ເທດຊູໂອ ໂຍຊິດະ 吉田哲朗
2020/8/12
ມາຮອດຕອນນີ້ ກໍເປັນເວລາ 15 ປີ ແລ້ວ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕັດສິນໃຈອາໄສຢູ່ປະເທດລາວຢ່າງຖາວອນ. ຂ້າພະເຈົ້າ ມັກຈະຖືກຖາມຈາກຄົນຍີ່ປຸ່ນທີ່ຫາກະເຄີຍພົບກັນເປັນຄັ້ງທຳອິດວ່າ: “ເຮັດຫຍັງຢູ່ປະເທດລາວ?” “ເປັນຍັງຈຶ່ງຢູ່ປະເທດລາວ?” ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍຕອບໄປວ່າ “ເປັນອາສາສະຫມັກທີ່ບໍ່ຫວັງຜົນຕອບແທນຢູ່ປະເທດລາວ” “ເພາະວ່າ ບໍ່ຮູ້ຈະໄປປະເທດໃດ ກໍເລີຍຢູ່ປະເທດລາວ”.
ແຕ່ເດີມ ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກເປັນວິສະວະກອນໂຍທາ ໃຫ້ແກ່ຜູ້ຮັບເຫມົາທົ່ວໄປລາຍໃຫຍ່, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນໂຄງການກໍ່ສ້າງຢູ່ຕ່າງປະເທດຈຳນວນຫລາຍ ແລະ ທຸກໆມື້ ກໍຮູ້ສຶກອີ່ມເອີບທີ່ໄດ້ເຮັດສົມກັບຄວາມຕັ້ງໃຈ. ແຕ່ ເມື່ອອາຍຸໄດ້ 40 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍມີຄວາມຄິດທີ່ວ່າ ແທນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະເຮັດວຽກຫນັກຕະຫລອດໄປເພື່ອຫາລາຍໄດ້, ຂ້າພະເຈົ້າຊ້ຳພັດເລືອກທີ່ຈະນຳເງິນທີ່ຫາມາໄດ້ນັ້ນ ໄປຊ່ວຍເຫລືອຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຖະຫນັດກ່ຽວກັບວຽກງານໂຍທາ ແຕ່ນອກຈາກນັ້ນແລ້ວ ກໍຍັງມີສິ່ງອື່ນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດໄດ້ ຄື: ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບໃນການນຳໃຊ້ຄອມພິວເຕີ້ໃນບໍລິສັດ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງມືທາງທຸລະກິດ ແລະ ເວລາທີ່ປະຈຳຢູ່ຕ່າງປະເທດ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ສອນພາສາຍີ່ປຸ່ນໃຫ້ແກ່ຄົນທ້ອງຖິ່ນຕາມການສະເຫນີຂໍຂອງເຂົາເຈົ້ານຳອີກ.
ເມື່ອນຶກເຖິງ 2 ສິ່ງນັ້ນ, ແລະ ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າ ກຳລັງຈະມີອາຍຸ ກາຍ 50 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ເລີ່ມຊອກຫາປະເທດທີ່ຈະສາມາດເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກໄດ້. ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ຄາດຫວັງຫຍັງຫລາຍ. ປະເທດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການຈະໄປ ແມ່ນ ປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາ ແລະ ເນື່ອງຈາກວ່າ ເປັນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ນຳໃຊ້ເງິນທີ່ຕົນເອງສະສົມມາ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຢາກເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳໃຫ້ໄດ້ ຢ່າງຫນ້ອຍ 10 ປີ. ທະວີບອະຟຣິກາ ເຊິ່ງເປັນບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກເປັນໄລຍະເວລາຍາວນານ ແມ່ນບໍ່ມີປະເທດໃດເລີຍ ທີ່ມີຄວາມສະຖຽນລະພາບທາງການເມືອງ. ສ່ວນປະເທດທີ່ຢູ່ທາງຕາເວັນອອກກາງ ກໍມີຂໍ້ຫ້າມໃນການດື່ມເຄື່ອງດື່ມທາດເຫລົ້າ ສະນັ້ນຈຶ່ງຂໍເອົາອອກຈາກຕົວເລືອກ, ປະເທດອິນໂດເນເຊຍ ທີ່ເປັນປະເທດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່ບ່ອນນັ້ນເປັນໄລຍະເວລາ 4 ປີ ຫນ້າຈະເປັນປະເທດທີ່ເຫມາະສົມໃນການເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກ ແຕ່ໃນເວລານັ້ນ ປະເທດອິນໂດເນເຊຍ ຊ້ຳພັດຢູ່ໃນສະພາບທີ່ເກີດມີສົງຄວາມກາງເມືອງຍ້ອນຂະບວນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອປະຊາທິປະໄຕ. ປະເທດມຽນມາ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເປັນເວລາ 3 ປີ ແຕ່ກໍເປັນປະເທດທີ່ຂ້ອນຂ້າງມີບັນຫາຫລາຍ. ສ່ວນ ປະເທດ ຫວຽດນາມ, ລາວ ແລະ ກຳປູເຈຍ 3 ປະເທດນີ້ ຫມູ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າມັກຈະເຕືອນຢູ່ຕະຫລອດວ່າ “ເປັນປະເທດທີ່ມີຄວາມອັນຕະລາຍ ສະນັ້ນບໍ່ຕ້ອງໄປດີກວ່າ” ປະເທດໄທ ກໍບໍ່ແມ່ນປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ແມ່ນບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຄວນໄປ.
ສະຫລຸບກໍຄື ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊອກປະເທດທີ່ຈະເປັນບ່ອນເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກໄດ້ເລີຍ. ບັງເອີນ ມີມື້ຫນຶ່ງ ໃນ 19 ປີ ກ່ອນຫນ້ານີ້, ໄດ້ມີຫມູ່ທີ່ເປັນຄົນໄທ ເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ “ມີໂຄງການຢູ່ປະເທດລາວ ຢາກລອງໃຫ້ໄປສຳຫລວດນຳກັນເບິ່ງ” ແລະແລ້ວ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ເຂົ້າມາຍັງປະເທດລາວໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ. ເມື່ອໄດ້ເຂົ້າມາຮອດປະເທດລາວແລ້ວ ຈຶ່ງໄດ້ຮູ້ວ່າປະເທດລາວ ບໍ່ໄດ້ເປັນຄືກັບທີ່ໄດ້ຍິນມາເລີຍ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ກໍໄດ້ມີການພົບພໍ້ກັບຜູ້ຄົນຕ່າງໆນາໆ ຈົນມາຮູ້ສຶກໂຕອີກເທື່ອຫນຶ່ງ ກໍໄດ້ເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກຢູ່ປະເທດລາວມາເປັນໄລຍະເວລາເຖິງ 15 ປີແລ້ວ. ຢາກຮູ້ບໍ່ວ່າເປັນຫຍັງ ຖ້າໄດ້ລອງມາຢູ່ລາວແລ້ວ ທ່ານຫາກຈະເຂົ້າໃຈດ້ວຍຕົນເອງ.
ເທດຊູໂອ ໂຍຊິດະ
ເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກຢູ່ສູນຝຶກອົບຮົມເທດຈັງເນັດມາເປັນໄລຍະເວລາ 15 ປີ.
ງານອາດີເຫຼກ: ການກິນເຫລົ້າ, ມັກຊ່ວຍເຫລືອຄົນອື່ນ, ການດຳນ້ຳທີ່ບໍ່ສາມາດດຳໄດ້ຢູ່ປະເທດລາວ.
ແຕ່ເດີມ ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກເປັນວິສະວະກອນໂຍທາ ໃຫ້ແກ່ຜູ້ຮັບເຫມົາທົ່ວໄປລາຍໃຫຍ່, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນໂຄງການກໍ່ສ້າງຢູ່ຕ່າງປະເທດຈຳນວນຫລາຍ ແລະ ທຸກໆມື້ ກໍຮູ້ສຶກອີ່ມເອີບທີ່ໄດ້ເຮັດສົມກັບຄວາມຕັ້ງໃຈ. ແຕ່ ເມື່ອອາຍຸໄດ້ 40 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍມີຄວາມຄິດທີ່ວ່າ ແທນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະເຮັດວຽກຫນັກຕະຫລອດໄປເພື່ອຫາລາຍໄດ້, ຂ້າພະເຈົ້າຊ້ຳພັດເລືອກທີ່ຈະນຳເງິນທີ່ຫາມາໄດ້ນັ້ນ ໄປຊ່ວຍເຫລືອຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຖະຫນັດກ່ຽວກັບວຽກງານໂຍທາ ແຕ່ນອກຈາກນັ້ນແລ້ວ ກໍຍັງມີສິ່ງອື່ນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດໄດ້ ຄື: ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບໃນການນຳໃຊ້ຄອມພິວເຕີ້ໃນບໍລິສັດ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງມືທາງທຸລະກິດ ແລະ ເວລາທີ່ປະຈຳຢູ່ຕ່າງປະເທດ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ສອນພາສາຍີ່ປຸ່ນໃຫ້ແກ່ຄົນທ້ອງຖິ່ນຕາມການສະເຫນີຂໍຂອງເຂົາເຈົ້ານຳອີກ.
ເມື່ອນຶກເຖິງ 2 ສິ່ງນັ້ນ, ແລະ ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າ ກຳລັງຈະມີອາຍຸ ກາຍ 50 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ເລີ່ມຊອກຫາປະເທດທີ່ຈະສາມາດເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກໄດ້. ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ຄາດຫວັງຫຍັງຫລາຍ. ປະເທດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການຈະໄປ ແມ່ນ ປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາ ແລະ ເນື່ອງຈາກວ່າ ເປັນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ນຳໃຊ້ເງິນທີ່ຕົນເອງສະສົມມາ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຢາກເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳໃຫ້ໄດ້ ຢ່າງຫນ້ອຍ 10 ປີ. ທະວີບອະຟຣິກາ ເຊິ່ງເປັນບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກເປັນໄລຍະເວລາຍາວນານ ແມ່ນບໍ່ມີປະເທດໃດເລີຍ ທີ່ມີຄວາມສະຖຽນລະພາບທາງການເມືອງ. ສ່ວນປະເທດທີ່ຢູ່ທາງຕາເວັນອອກກາງ ກໍມີຂໍ້ຫ້າມໃນການດື່ມເຄື່ອງດື່ມທາດເຫລົ້າ ສະນັ້ນຈຶ່ງຂໍເອົາອອກຈາກຕົວເລືອກ, ປະເທດອິນໂດເນເຊຍ ທີ່ເປັນປະເທດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່ບ່ອນນັ້ນເປັນໄລຍະເວລາ 4 ປີ ຫນ້າຈະເປັນປະເທດທີ່ເຫມາະສົມໃນການເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກ ແຕ່ໃນເວລານັ້ນ ປະເທດອິນໂດເນເຊຍ ຊ້ຳພັດຢູ່ໃນສະພາບທີ່ເກີດມີສົງຄວາມກາງເມືອງຍ້ອນຂະບວນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອປະຊາທິປະໄຕ. ປະເທດມຽນມາ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເປັນເວລາ 3 ປີ ແຕ່ກໍເປັນປະເທດທີ່ຂ້ອນຂ້າງມີບັນຫາຫລາຍ. ສ່ວນ ປະເທດ ຫວຽດນາມ, ລາວ ແລະ ກຳປູເຈຍ 3 ປະເທດນີ້ ຫມູ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າມັກຈະເຕືອນຢູ່ຕະຫລອດວ່າ “ເປັນປະເທດທີ່ມີຄວາມອັນຕະລາຍ ສະນັ້ນບໍ່ຕ້ອງໄປດີກວ່າ” ປະເທດໄທ ກໍບໍ່ແມ່ນປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ແມ່ນບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຄວນໄປ.
ສະຫລຸບກໍຄື ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊອກປະເທດທີ່ຈະເປັນບ່ອນເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກໄດ້ເລີຍ. ບັງເອີນ ມີມື້ຫນຶ່ງ ໃນ 19 ປີ ກ່ອນຫນ້ານີ້, ໄດ້ມີຫມູ່ທີ່ເປັນຄົນໄທ ເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ “ມີໂຄງການຢູ່ປະເທດລາວ ຢາກລອງໃຫ້ໄປສຳຫລວດນຳກັນເບິ່ງ” ແລະແລ້ວ ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ເຂົ້າມາຍັງປະເທດລາວໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ. ເມື່ອໄດ້ເຂົ້າມາຮອດປະເທດລາວແລ້ວ ຈຶ່ງໄດ້ຮູ້ວ່າປະເທດລາວ ບໍ່ໄດ້ເປັນຄືກັບທີ່ໄດ້ຍິນມາເລີຍ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ກໍໄດ້ມີການພົບພໍ້ກັບຜູ້ຄົນຕ່າງໆນາໆ ຈົນມາຮູ້ສຶກໂຕອີກເທື່ອຫນຶ່ງ ກໍໄດ້ເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກຢູ່ປະເທດລາວມາເປັນໄລຍະເວລາເຖິງ 15 ປີແລ້ວ. ຢາກຮູ້ບໍ່ວ່າເປັນຫຍັງ ຖ້າໄດ້ລອງມາຢູ່ລາວແລ້ວ ທ່ານຫາກຈະເຂົ້າໃຈດ້ວຍຕົນເອງ.
ເທດຊູໂອ ໂຍຊິດະ
ເຄື່ອນໄຫວກິດຈະກຳອາສາສະຫມັກຢູ່ສູນຝຶກອົບຮົມເທດຈັງເນັດມາເປັນໄລຍະເວລາ 15 ປີ.
ງານອາດີເຫຼກ: ການກິນເຫລົ້າ, ມັກຊ່ວຍເຫລືອຄົນອື່ນ, ການດຳນ້ຳທີ່ບໍ່ສາມາດດຳໄດ້ຢູ່ປະເທດລາວ.
ພິທີເຊັນສັນຍາການເປີດສູນຝຶກອົບຮົມໃນເດືອນ 8 ປີ 2005 (ພະແນກສຶກສານະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ) 2005年8月トレーニング・センター開設の調印式（ビエンチャン教育局）
ການເປີດຫ້ອງສອນຄອມພິວເຕີ ເດືອນ ກໍລະກົດ ປີ2006 2006年7月パソコン講座開講
ラオスに永住を決め込んで15年になります。初対面の日本人には必ずと言っていいくらい、「ラオスで何をしていますか」、「なぜラオスなんですか」と聞かれます。それで、「ラオスで無償ボランティアをしています」、「他に行くところがないからラオスにいます」と答えます。
元々大手ゼネコンの土木技術者で、数多くの海外工事に携わり、毎日が充実していました。しかし40歳のころ、いつまでも一生懸命働いてお金を稼ぐのではなく、稼いだお金で海外の国の人のお手伝いをしたいと思うようになりました。土木技術に関しては自信がありましたが、他に何ができるかというと、パソコンを業務のツールとして使うことには社内でも定評がありました。そして、海外では現地人に頼まれて日本語を教えてきました。
この二つで行こうと考え、50歳を過ぎたあたりから活動する国を探し始めました。ところが、意外と無いのです。私が活動したいのは発展途上国です。そして、自分の貯めたお金でやるのですから、最低10年は続けたいです。勤務の長かったアフリカには政情の安定した国が皆無です。中東は酒が飲めないので除外し、4年間勤務したインドネシアがいいと思ったのですが、丁度そのころ民主化運動で内乱状態になりました。ミャンマーには3年弱勤務したのですが、問題の多い国ですし、ベトナム、ラオス、カンボジアの三国は危険だから行くなと友人に止められていて、タイはもはや発展途上国ではなく私の出る幕はありません。
結局私の行きたい国は一つも見つからなかったのです。ところが19年前のある日、タイの友人に「ラオスでプロジェクトがあるので是非調査に同行して欲しい」と言われ、あまり気乗りはしなかったんですが初めてラオスに入りました。来てみると、ラオスという国は聞いていた印象と全く違っていました。その後色々な人との出会いがあり、気が付けば15年もの長い活動になりました。なぜかは、ラオスに住めば分かります。
吉田哲朗
てっちゃんねっと・トレーニング・センターでボランティア活動15年。
趣味は飲酒、お節介、ラオスでできないスキューバ・ダイビング。
元々大手ゼネコンの土木技術者で、数多くの海外工事に携わり、毎日が充実していました。しかし40歳のころ、いつまでも一生懸命働いてお金を稼ぐのではなく、稼いだお金で海外の国の人のお手伝いをしたいと思うようになりました。土木技術に関しては自信がありましたが、他に何ができるかというと、パソコンを業務のツールとして使うことには社内でも定評がありました。そして、海外では現地人に頼まれて日本語を教えてきました。
この二つで行こうと考え、50歳を過ぎたあたりから活動する国を探し始めました。ところが、意外と無いのです。私が活動したいのは発展途上国です。そして、自分の貯めたお金でやるのですから、最低10年は続けたいです。勤務の長かったアフリカには政情の安定した国が皆無です。中東は酒が飲めないので除外し、4年間勤務したインドネシアがいいと思ったのですが、丁度そのころ民主化運動で内乱状態になりました。ミャンマーには3年弱勤務したのですが、問題の多い国ですし、ベトナム、ラオス、カンボジアの三国は危険だから行くなと友人に止められていて、タイはもはや発展途上国ではなく私の出る幕はありません。
結局私の行きたい国は一つも見つからなかったのです。ところが19年前のある日、タイの友人に「ラオスでプロジェクトがあるので是非調査に同行して欲しい」と言われ、あまり気乗りはしなかったんですが初めてラオスに入りました。来てみると、ラオスという国は聞いていた印象と全く違っていました。その後色々な人との出会いがあり、気が付けば15年もの長い活動になりました。なぜかは、ラオスに住めば分かります。
吉田哲朗
てっちゃんねっと・トレーニング・センターでボランティア活動15年。
趣味は飲酒、お節介、ラオスでできないスキューバ・ダイビング。